Est genus cibi quod cibum communem ut materiam primam accipit et a forma cibi communis differt. Exsistit in forma pulveris, liquidi, etc. Similis lactis pulveris et pulveris proteini, per os vel nasum dari potest et facile digeri vel absorberi sine digestione. "Cibus formulatus ad usus medicos speciales" appellatur, id est, nunc nutritionem enteralem magis in clinica utimur.
1. Quid est nutritio enteralis?
Nutritio enteralis (NE) est modus sustentationis nutritionis qui varia nutrimenta corpori per tractum gastrointestinalem praebet ut necessitatibus physiologicis et pathologicis corporis satisfaciat. Eius commoda sunt quod nutrimenta directe per intestina absorbentur et adhibentur, quod est magis physiologicum, commodum ad administrandum, et vilius. Etiam utile est ad integritatem structurae mucosae intestinalis et functionem claustralem conservandam.
2. Quae condiciones nutritionem enteralem requirunt?
Omnes aegroti cum indicationibus subsidii nutritionis et tractu gastrointestinali functionali et praesto, subsidium nutritionis enterale accipere possunt, inter quas dysphagia et masticatio; incapacitas edendi propter perturbationem conscientiae vel coma; periodus stabilis morborum tractus digestivi, ut fistula gastrointestinalis, syndroma intestini brevis, morbus inflammatorius intestini et pancreatitis; status hypercatabolicus, ut aegroti cum infectione gravi, chirurgia, trauma et ustionibus extensivis. Sunt etiam morbi consumptivi chronici, ut tuberculosis, tumor, etc.; subsidium nutritionis praeoperativum et postoperativum; curatio adiuvans chemotherapiae tumoris et radiotherapiae; subsidium nutritionis pro ustione et traumate; insufficientia hepatis et renis; morbus cardiovascularis; defectus congenitus metabolismi aminoacidi; supplementum vel transitus nutritionis parenteralis.
3. Quae sunt classificationes nutritionis enteralis?
In primo seminario de classificatione praeparatorum nutritionis enteralis, ramus Pechinensis Societatis Medicae Sinensis classificationem rationabilem praeparatorum nutritionis enteralis proposuit, et proposuit ut praeparata nutritionis enteralis in tres typos dividerentur, scilicet genus aminoacidi, genus proteini integri, et genus componentium. Matrix aminoacidi est monomer, aminoacidum vel peptidum breve, glucosum, adipem, mineralia et mixturam vitaminorum comprehendens. Apta est aegris cum digestione et absorptione gastrointestinali impedita, sed sapore malo praedita est et apta est ad cibum nasalem. Genus proteini integri proteinum integrum vel proteinum liberum ut fontem nitrogenii utitur. Apta est aegris cum functione gastrointestinali normali vel prope normali. Saporem bonum habet et per os vel per nasum sumi potest. Genus componentium includit elementum aminoacidum, elementum peptidi brevis, elementum proteini integri, elementum carbohydratum, elementum triglyceridi catenae longae (LCT), elementum triglyceridi catenae mediae longae (MCT), elementum vitaminorum, etc., quae plerumque ut supplementa vel fortificantia ad nutritionem enteralem aequilibratam adhibentur.
4. Quomodo aegroti nutritionem enteralem eligunt?
Aegroti nephrotici auctum proteinorum consumptionem habent et ad negativum aequilibrium nitrogenii proni sunt, praeparationes paucas proteinis et aminoacidis divites requirentes. Praeparatio nutritionis enteralis pro morbo renali dives est aminoacidis essentialibus, parca in proteinis, natrio et potassio, quae onus in renem efficaciter minuere possunt.
Metabolismus aminoacidorum aromaticorum, tryptophani, methionini, etc. in aegris cum functione hepatica laesa inhibetur, aminoacida ramosa minuuntur, et aminoacida aromatica augentur. Attamen aminoacida ramosa a musculis metabolizantur, quae onus in hepatem non augent, et cum aminoacidis aromaticis certare possunt ut in claustra haematoencephali ingrediantur, morbos hepaticos et cerebri emendantes. Ergo, aminoacida ramosa plus quam 35%~40% aminoacidorum totalium in nutrimentis morbis hepaticis constituere possunt.
Post ustiones graves, temperatura corporis aegroti augetur, hormona et factores inflammationis magna copia emittuntur, et corpus in statu metabolismi rapidi est. Excepto vulnere, intestinum unum ex principalibus organis est cum metabolismo endogeno rapido. Ergo, nutritio ustionis multas proteinas, multam energiam et adipem facile digestibilem cum minore liquido continere debet.
Praeparationes nutritionis enteralis pro aegris morbis pulmonum affectis magnum pinguium contentum, parvum carbohydratorum contentum, et tantum proteinorum contentum habere debent, ad textum macrum et anabolismum conservandum, ut functio respiratoria melioretur.
Ob vim chemotherapiae, status nutritionis et functio immunitatis aegrotorum cum tumoribus malignis mala sunt, et textus tumoris minus adipis utitur. Ideo praeparationes nutritionis cum alto adipe, alto proteino, alta energia et paucis carbohydratibus eligendae sunt, quibus glutaminum, argininum, MTC et alia nutrimenta immunitatis addantur.
Carbohydrata in praeparationibus nutritionalibus pro aegris diabeticis oligosaccharida vel polysaccharida esse debent, una cum satis fibrae alimentariae, quae conducit ad tardandum celeritatem et magnitudinem ascensus glucosi in sanguine.
Tempus publicationis: XIV Septembris, MMXXII